Vaarwel Vietnam

Het is al weer eventjes geleden, dus ik moet weer terug in de tijd duiken. Mijn vorige verhaaltje eindigde in hoi an waar het nogsteeds regende. De eerste avond zijn we met Sina, het Duitse meisje wat we in ninh binh hebben ontmoet, Pete, een vriend van Sina, Russ en Chris, twee jongens uit Engeland, op stap gegaan. Eerst zijn we mee gegaan met Chris een pak laten aanmeten en daarna zijn we met zijn alle uit eten gegaan. Een fluitje voor 11 cent, goedkoper kan het bier niet. Savonds zijn we dus naar de 'why not bar' gegaan waar we onbeperkt zelfgebrouwen wodka en rum konden drinken voor 3,50. En ja de volgende ochtend hadden we allemaal een vreselijke kater. Na een bezoekje aan het ziekenhuis zijn we zelf kleding laten aanmeten, Jon 2 jurkjes en ik 2 jurkjes en een jumpsuit. Die avond hebben we ons vermaakt met een diner en drankspelletjes met zijn 6e. De volgende dag vertrokken de mannen al vroeg en zijn wij onze kleding gaan ophalen en toen het eindelijk even gestopt was met regen door het gezellige hoi an gaan wandelen, wat echt een super leuk plaatsje was, waardoor we baalde dat de regen het een beetje verpest had de vorige dagen. Aan het einde van de middag was het weer tijd voor de volgende stop, we namen de nachtbus naar nhatrang.
In nhatrang scheen eindelijk de zon en we zijn dan ook meteen op het strand gaan liggen, en hebben lekker gebakken tot we zo rood als een Kreeft waren. Savonds hebben we ons in de nha trang why not bar vermaakt met sina russ Chris en lottie. De dag erna hebben we met sina siteseeing gedaan. Grote boeddha's en pagoda's stonden op het programma, erg mooi! Savonds namen we afscheid van het paradijs van de Russen om naar het volgende paradijs van de Russen te gaan. Met gestresste over een slaapplek en een veel te vroege bus werd onze reis vervolgt.
Om 01:00 kwamen we aan in mui ne waar Peter zich weer bij ons aansloot.in mui ne hebben we genoten van ontbijt op het strand, relaxen op het strand, vuurtoren op het strand, uitgaan op het strand en van de geweldige sanddunes, waar we lekker op een Squad geracet hebben en de watervallen.
Het leuke is aan het reizen door vietnam is dat je of naar het noorden of naar het zuiden reist, en je dus continu dezelfde mensen tegen komt. Hier kwamen we een groep tegen die we ini hue al ontmoet hadden.
Na 2.5 heerlijke dagen namen we met zijn 4e de bus naar ho chi minh city ofterwijl Saigon. Nadat we hadden besloten om niet uit te gaan en alleen een biertje te drinken kwamen we heel veel bekende tegen, met als gevolg dat we met zijn alle toch in de kroeg eindigde. Uiteindelijk hebben we een hele leuke avond gehad. De volgende morgen was Jon ziek, waarschijnlijk wat verkeerds gegeten. Dus ben ik maar zelf Saigon gaan ontdekken. Erg leuke stad, heel anders dan hanoi dus ik kan ook niet zeggen wat ik leuker vond. Uiteindelijk heb ik Jon d'r bed uit gekregen om mee te gaan naar de markt waar ik mijn 3e paar sneakers heb gekocht. Savonds ben ik met sina, Pete en een jongen uit onze kamer wat gaan eten op het voedsel festival voor ons hostel. Wat ik heb gegeten, geen flauw idee, maar het was lekker!
De volgende dag hebben we een tour gedaan naar de mekon delta, wat erg mooi en indrukwekkend was. Net als de chichu tunnels die we de volgende dag bezocht hebben. Dit zijn tunnels waar de mensen in Saigon tijdens de oorlog in hebben geleefd. Ik heb daar geschoten met een ak47 (als ik het goed zeg) en je kon de tunnels in. Ik heb er een stap ingezet en ben toen weer rustig eruit gegaan, het was zoooo smal dat ik dacht no way. Na deze tour hebben we het oorlogsmuseum bezocht waar heel veel leed te zien is. Allemaal erg indrukwekkend en niet allemaal even leuk om te zien. Deze dag eindigde we met een heerlijke pizza van de pizzahut waarna we de nachtbus namen naar het paradijs genaamd phu quoc, een eiland in het zuiden van vietnam.
Toen we de bus instapte hadden we eigenlijk geen idee wanneer en waar we eruit moesten. Het leuke was dat niemand ons dat eigenlijk kon vertellen. De bus zou om 7 uur smorgens aan moeten komen maar om 5 uur snachts stopte we en verliet iedereen de bus, want dit bleek de eindhalte te zijn. Sta je dan met zijn 3e, geen idee waar, met gebrekkig sprekende Vietnamezen. Uiteindelijk het een van de medepassagiers ons op een busje gezet naar rach gia waar we de boot moesten nemen naar het eiland. Na een heftige reis kwamen we aan in ons resort, wat ook letterlijk paradijs was. Mooie bungalows, ontbijt aan de zee op het strand, privestrand met bedjes, gratis voetmassage. We hebben ons 2 dagen heeeerlijk vermaakt en laten verwennen.
De 11 was het tijd om afscheid te nemen van sina, die precies die dag 39 graden koorts kreeg en daarnaast ook van vietnam. Dat was best lastig. Ik ben gaan houden van dit land en al zijn de mensen niet altijd zo vriendelijk als iedereen zegt, ik heb van ze genoten, heb ontzettend leuke backpackers ontmoet en heel veel mooie dingen gezien. Maar na 3.5 mooie weken zat vietnam er op en was het tijd voor Cambodja. De reis erna toe was dramatisch, gepropt in een klein busje waar we om de 5 minuten moesten uitstappen voor soms letterlijk niks. VISA, paspoort, dokterscheck, het stelt allemaal geen drol voor maar het duurt eeuwen. Na een lange dag kwamen we uiteindelijk aan in sihanoukville, een hele relaxe strandplaats in het zuiden van Cambodja. Daar hebben we een dag op het strand doorgebracht. Vrijdag hebben we de ferrie gepakt naar ko rong, een hemels eiland. Daar hebben we genoten van mooie witte stranden, gesnorkeld, gevist op een bootje op de zee en gezwommen. Snachts zijn we een paar keer wakker geworden van rare geluiden en bezigheden uit andere bungalows.
Gisteren hebben we vroeg de ferrie terug genomen naar sihanoukville en hebben we na het uitzoeken van foto's, malaria pillen en het geld de bus naar phnom penh gepakt. Onze laatste reis samen, waardoor we bij aankomst in phnom penh allebei even een moeilijk momentje hadden. Gelukkig zijn we die avond uit eten gegaan met Ilja en yoram, ons lieve vriendinnetje en haar vriendje/vriend van studie! Heerlijk om die weer even te zien en heerlijk gegeten!
Vanmorgen was het dan zo ver, Jon heeft d'r bus geboekt, we hebben onze spullen gepakt, laatste dingetjes verdeelt, ontbeten, uitgecheckt en afscheid genomen. Hoewel ik heel enthousiast ben over het vrijwilligerswerk en over het alleen reizen, viel dit afscheid toch wat harder dan verwacht (al zien we elkaar waarschijnlijk al weer over 3 weken). Het is toch een afscheid van het eerste deel van deze geweldige reis en van een van de meest geweldige personen die ik ken. We hebben een hele leuke en mooie tijd samen gehad en ik zou er niks aan willen veranderen. Hou je taai Jon en geniet! (See you in Siem reap).
Na een tranerig ritje in de tuktuk kwam ik aan in het tattoo guesthouse waar ik de komende 3 weken ga verblijven. Ik ben eigenlijk meteen naar een kamertje gebracht en heb de tijd genomen om even alles te ordenen en sorteren. Als ik het goed begreep deel ik deze kamer met een ander meisje en zijn er best veel vrijwilligers (volgens mij ook 2 jongens uit nl). Tot nu toe heb ik mijn coördinator nog niet kunnen bereiken, wat niet handig is maar ik vraag hier zo wel wat ik moet doen. Morgen beginnen 3 weken werken in het naca orphanage. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn. Ik laat het jullie over 3 weekjes weten.
Tot die tijd, pas op voor gladheid, rij voorzichtig, hele fijne kerst en alvast een gelukkig en mooi nieuwjaar toegewenst.
Hele dikke kusjes en veel liefs vanuit phnom penh.